تاریخچه پیدایش ادویه و 6 ادویه معروف
تا حالا غذای بدون ادویه خوردین؟
مثل وقتایی که سرما میخوریم میشه. غذا رو میخوری که فقط سیر بشی. هیچی از طعم و بوی غذا حس نمیکنی.
میدونیم که ادویه خیلی برای غذا مهمه. حتی برای بعضی کیک و شیرینی و دسر ها. علاوه بر اینکه طعم، بو و رنگ به غذا میده، باعث میشه زمان پخت خیلی از مواد بیشتر یا کمتر بشه، یا توی نحوه پخت هم تاثیر داره.
خیلی از ادویه ها هم به عنوان دارو استفاده میشه.
خلاصه ادویه دنیای جالبی داره و بد نیست که درمورد خاستگاهش بدونیم و بفهمیم از کجا اومده.
خاستگاه ادویه
تقریبا پیدایش همه ادویه ها از هند بوده. به خاطر آب و هوایی که داره ادویه های زیادی اونجا رشد میکنن.
زمان های قدیم وقتی میخواستن یه ادویه ای رو تهیه کنن باید کلی سفر های طولانی و خطرناک میکردن تا بهش برسن. تازه اگه بقیه امپراطوری ها کشته نمیشدن! چون رقابت سنگین بوده و همه میخواستن به این تجارت تسلط داشته باشن.
فلفل سیاه، دارچین، زردچوبه و هل هزاران ساله که توسط هندی ها برای اهداف آشپزی و بهداشتی استفاده میشن.
مسیرهای تجاری بین قاره ای در سراسر آسیا بیشتر از طریق دریا انجام میشد که به همین دلیل تجارت ادویه جاتی که عموما ترش مزه بودن، گسترش پیدا کرد.
قبل از دوران مسیحیت، تاجران عرب مستقیماً به هند سفر میکردن. چینی ها در شرق آسیا از آب های مجمع الجزایر مالایی عبور میکردن تا در جزایر (ملوکاس یا هند شرقی) تجارت کنن. سریلانکا یکی دیگه از نقاط تجاری مهم بود.
تاریخ به ما میگه که هند بارها و بارها توسط قبایلی مثل عرب ها، رومی ها، مصری ها مورد حمله قرار گرفت تا کنترل این تجارت و سایر منابع طبیعی هند رو به دست بیارن. بالاخره پرتغالی ها، فرانسوی ها و بریتانیایی ها از تجارت به سمت استعمار هند حرکت کردن.
شروع تجارت ادویه
ادویه جات از چین، اندونزی، هند و سیلان (سریلانکای کنونی) در اصل از طریق زمین توسط الاغ و شتر در یک کاروان از مکانی به مکان دیگر منتقل میشد.
برای تقریباً 5000 سال، اعراب این تجارت رو کنترل می کردن تا اینکه اروپایی ها یک مسیر دریایی به هند رو کشف کردن. عرب ها از داستان های اساطیری برای موفقیت در کسب اولین انحصار این تجارت استفاده کردن.
در سال 1497 واسکو داگاما پرتغالی محموله عظیمی از جوز هندی، میخک، دارچین، زنجبیل و دانه فلفل رو در هند کشف کرد.
اوایل قرن پانزدهم، پرتغالی ها کنترل این تجارت در سواحل مالابار هند و سیلان رو به دست گرفتن. تا اواخر قرن شانزدهم، این انحصار برای پرتغالی‌ها خیلی سود آور بود.
انقدر براشون خوب بود که فروش ادویه بیشتر از طلا سود داشت. اون زمان کشورهای اروپای غربی (پرتغال، اسپانیا، فرانسه، هلند و بریتانیای کبیر) برای کنترل مسیرها و تجارت در جنگ‌های دریایی جنگیدن.
انقدر جنون و طمع برای کنترل تجارت ادویه داشتن که هند استعمار شد. تو این دوره امپراتوری تجاری شکل گرفت که به شرکت بریتانیایی هند شرقی معروف بود. بعدا این امپراتوری باعث شد هند به استعمار بریتانیا دربیاد.
ادویه هایی که امروزه در هند به فروش میرسن
برگ بو
برگ بو در غذا برای طعم دهی استفاده میشه. در دمنوش هم از برگ بو استفاده میکنن که میتونه دستگاه گوارش رو بهبود ببخشه.
هل سیاه
یکی از خواص بی نظیر هل سیاه اینه که استفاده مداوم و منظم هل سیاه باعث میشه دستگاه گوارشی تقویت بشه و هضم غذا آسون تر شه.
هل سیاه خواص دیگه ای هم داره که ما تو اینستاگرام پست با عنوان هل سیاه براتون آماده کردیم. حتما ببینین و نظراتتون رو بهمون بگین.
کپر
کپر به کنترل و درمان دیابت کمک میکنه. کپر یه سری مواد شیمیایی داره که به کنترل قند خون کمک میکنن. البته اگر داروهای دیابت مصرف میکنین، از کپر زیاد استفاده نکنین چون ممکنه قند خونتون زیاد بیاد پایین.
زیره سیاه
زیره سیاه فیبر بالایی داره و اشتها رو کم میکنه و چون متابولیسم بدن رو افزایش میده باعث میشه وزن کم کنین.
تخم گشنیز
تخم گشنیز یه ماده ای تو خودش داره که واسه ضدعفونی کردن دهان خیلی مناسبه. این ماده باعث میشه زخم هایی که توی دهن ایجاد شدن زودتر خوب بشن و همچنین باعث میشه بوی بدن دهان از بین بره.
فلفل چیلی سبز
فلفل چیلی منبع مواد معدنی مثل مس و آهن هست. این مواد معدنی باعث میشنسلول های خونی بیشتر تولید بشن. اینجوری میشه که فلفل چیلی برای کم خونی خیلی خوب هست.
منابع:
دیدگاهتان را بنویسید
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.