قبل از شروع این مقاله باید با هم یک واژه آموزی داشته باشیم که شاید برای خیلی بدیهی باشد اما همه ما که سرآشپز حرفه ای نیستیم! این مقاله فرق دونوع اصلی افزودنی به غذا را بررسی میکند. نوع اول را چاشنی (Seasoning) معرفی میکند که هدفشان تنها تقویت طعم یا بافت غذاست و تغییر زیادی در طعم اصیل غذا ایجاد نمیکند. نوع دوم را نیز طعم دهنده (Flavorings) معرفی میکند که طعمی از خود در غذا رها میکنند و مزه غذا را به کلی تغییر میدهند. اگر همین تفاوت ها را به خاطر بسپارید درک ادامه مطلب برایتان بسیار راحت خواهد شد و در اتنها تفاوت چاشنی و طعم دهنده را به خوبی خواهید دانست.

ترجمه ای از Seasoning, Is It Same Like Flavoring? Superb Facts That You Should Know! :

معنی چاشنی

سبزیجات و ادویه هایی که در غذا استفاده میکنیم را معمولا چاشنی مینامیم. در دایرة‌المعارف آشپزی فرانسوی آمده که «چاشنی و طعم دهنده یکسان نیستند» و  چاشنی دار کردن غذا اینچنین یاد شده : «افزودن مقدار کم یا زیاد نمک به غذا». بسته به نوع غذا اضافه کردن نمک میتواند به دلیل گرفتن آب غذا یا تشدید طعم طبیعی آن و لذیذ تر شدن آن باشد. مثلا نمک دریایی (نمک دانه درشت) برای نرم کردن (به عنوان تندرایزر) و تقویت طعم گوشت مرغ، گاو یا گوسفند به کار میرود و فلفل سیاه و ریحان قسمتی از طعم خود را به غذا می دهند. طعم هایی که کامل کننده یکدیگر هستند میتوانند در یک غذا با هم استفاده شوند. ترتیب اضافه کردن سبزیجات و ادویه ها نیز در طعم نهایی غذا حائز اهمیت است. برای مثال در بعضی فرهنگ ها چاشنی گوشت را در هنگام سرو با ریخت سس روی آن اضافه میکنند. فرهنگ های مختلف از تکنیک های مختلفی برای چاشنی دار کردن غذا استفاده میکنند. چاشنی دار کردن غذا به معنای تقویت طعم طبیعی آن بدون تغییر کلی‌ست. عموما چاشنی ها را به ترتیب تا پایان آشپزی به غذا اضافه میکنند. نمک فلفل و اسید ها (مثل آب لیمو) رایج ترین انواع چاشنی اند. چاشنی ها را نباید به تنهای چشید چرا که کار آنها استخراج بیشتر طعم طبیعی غذاست.

کلید یک غذای خوب، سادگی و چاشنی مناسب آن است – بادی والاسترو، خباز آمریکایی

چرا به چاشنی نیاز داریم؟

اضافه کردن چاشنی چیزی است که یک سرآشپز را از یک آشپز ساده متمایز می کند. ریختن چاشنی و ادویه در غذا بسیار فراتر از اضافه کردن نمک و فلفل است. اینجاست که متوجه میشوید چاشنی چیست و چرا مهم است. چاشنی نامیست برای چیز های که مثل نمک سبزیجات یا دیگر ادویه هایی که برای تقویت طعم غذا به آن استفاده میشوند. وقتی از یک سرآشپز درمورد چاشنی ها پرسیدیم، اولین موضوعی که بیان کرد، حیاتی بودن وجود آن در غذا بود. چاشنی، طعم های پیچیده ای ایجاد می کند و طعم مواد مختلفی را با هم ترکیب میکند تا به یک غذای متعادل و خوش طعم برسیم. شیرین، تند، ترش یا تلخ، همگی گزینه هایی برای چاشنی دار کردن هستند. غذا بدون وجود این گزینه ها دلچسب نخواهد بود. اضافه کردن چاشنی راحتترین کار برای خوش طعم کردن وعده‌تان است.

کِی چاشنی اضافه کنیم؟

ادویه ها و چاشنی ها را میتوان از اول پخت و پز به غذا اضافه کرد تا طعم خود را تا پایان آشپزی در غذا رها کنند یا آنهارا آخر به غذا اضافه کرد تا کمی ظرافت و خوشمزگی به غذایمان اضافه کنند. اگر با گوشت یا ماهی آشپزی میکنید، تکه های آنها را قبل از دختن چاشنی دار کنید. همچنین اگر سس تهیه میکنید میتوانید آنهارا آخر اضافه کنید.

مزه دار کردن غذا با چاشنی قوانینی دارد. چاشنی ها منجر به استخراج رطوبت مواد غذایی میشوند که میتواند بسته به نوع غذایتان نکته‌ای مثبت یا منفی باشد. وقتی با گوشت سر و کار دارید، میتوانید تکه های آنرا قبل از اضافه کردن به قابلمه مزه دار کنید و یا از مدتی قبل اینکار را انجام دهید تا کمی از آب گوشت گرفته شود و بافت آن محکم تر شود.

انواع چاشنی و طعم دهنده

چاشنی های معروف شامل سبزیجات، ادویه ها، آب لیمو،‌سرکه و شکر هستند، که نمک و فلفل نیز جزئی از آن ها محسوب میشوند. نمک پرطرفدار ترین نوع آن است که با توجه به نوع غذا، برای بیرون کشیدن آب آن و یا تقویت طعم طبیعی آن و در نتیجه ایجاد طعمی قوی و ظریف‌تر،‌ هنگام آشپری استفاده میشود. برای نرم و مزه دار کردن انواع گوشت مرغ، گوسفند یا گاو،‌گاهی به آن نمک میزنند. بعضی دیگر چاشنی ها مثل فلفل سیاه یا ریحان کمی از طعم خود را در غذا رها میکنند. غذایی که به خوبی تعبیه شده باشد حتما چاشنی های مختلفی دارد.

در اینجا چند تقسیم بندی برای انواع چاشنی آورده شده است:

• چاشنی های نمکی (شور): نمک و ادویه های نمک دار
• چاشنی های اسیدی: سرکه (استات سدیم)، آب لیمو، آب پرتقال
• چاشنی های تند: دانه فلفل، فلفل آسیاب یا خرد شده، پاپریکا، کاری، فلفل قرمز و ادویه های فلفل دار
• روغن های مزه دار شده برای چاشنی به خصوص در ماکارونی و سالاد استفاده می شوند

چاشنی دار کردن روغن

اضافه کردن چاشنی همچنین با استفاده از روغن های چاشنی دار ممکن است. چاشنی دار کردن روغن به دو صورت انجام میشود: سرد یا گرم. روغن زیتون پایه خوبی برای تهیه روغن چاشنی دار شده است اما سریعتر از انواع دیگر فاسد میشود. روغن های چاشنی دار را باید در یخچال نگهداری کرد.

آیا چاشنی ها همان طعم دهنده ها هستند؟

چاشنی و طعم دهنده کردن با این واقعیت متمایز می شود که چاشنی باعث تقویت یا بیرون کشیدن طعم غذا بدون تغییر قابل توجه در کلیت آن است. درحالی که طعم دهنده ها غذا را با اضافه کردن طعمی جدید دگرگون میکنند است. اگرچه اکثر مردم این دو اصطلاح را اشتباه می گیرند، اما فرق آنها واضح است : چاشنی دار کردن غذا به معنای تقویت طعم است در حالی که استفاده از طعم دهنده باعث تغییر مزه غذا میشود. تفاوت بین چاشنی و طعم دهنده گاهی می تواند با توجه به مقدار ماده ای که استفاده می شود مشخص شود.

طعم دهنده چیست؟

طعم دهنده ها موادی هستند که طعم غذا را به طور قابل ملاحظه ای دگرگون میکنند. دو نوع معروف طعم دهنده ها ادویه ها و سبزیجات هستند. علاوه بر آنها سیر، پیاز، سس، اسیدها و بعضی مشروبات الکلی مثل شراب، براندی و کنیاک. وجود حرارت برای فعال شدن بعضی از مواد الزامی است. علاوه بر این زمانبندی اضافه کردن آنها بسیار مهم است زیرا مواد مختلف نیاز به زمان دارند تا طعم خود را در غذا آزاد کنند، همچنین اگر بعضی از مواد را برای مدت طولانی بپزیم طعم خود را از دست میدهند. همینطور بعضی از طعم دهنده ها را میتوان در آخر به غذا اضافه کرد.

تفاوت چاشنی و طعم دهنده چیست؟

چاشنی ها موادی هستند که طعم طبیعی غذا را تقویت میکنند در حالی که طعم دهنده ها موادی هستند که طعم طبیعی غذا را تغییر میدهند. فرق کلیدی آنها دقیقا همین است. ازسوی دیگر تمایز بین این دو ممکن است به مقدار ماده ای که در یک غذا استفاده می کنیم بستگی داشته باشد. ممکن است مقدار بسیار کمی جوز به عنوان چاشنی به غذای خود اضافه کنید، اما وقتی به عنوان طعم دهنده از این ادویه اتفاده میکنید مقدار بیشتری از آن را اضافه میکنید تا طعم غذا را دگرگون کند و مزه جوز در آن قابل ملاحظه باشد. نمک معروفترین و مورد استفاده ترین نوع چاشنی است. طعم دهنده های معروف ادویه ها و سبزیجات هستند. بیشتر چاشنی ها نزدیک به پایان آشپزی به غذا اضافه میشوند اما طعم دهنده ها میتوانند در هر زمانی اضافه شوند.

بیشتر بخوانید :

طعم ها و ترکیب آنها

روش های تهیه ادویه